Discursieve tegengif, het

De ecologische problematiek heeft aanleiding gegeven tot zoveel maatschappelijke conflicten, dat er alom twijfel heerst over de effectiviteit en legitimiteit van de besluitvorming aangaande milieukwestiek. De ecologische crisis produceert als het ware een maatschappelijk gif dat de noodzakelijke samenhang tussen ethiek, wetenschap, economie en politiek ontwricht. De vooraanstaande Duitse filosoof Karl-Otto Apel geeft in grote lijnen aan wat de taak is van de wijsgerige ethiek met betrekking tot de milieuproblematiek. Centraal staat bij hem de gedachte dat er sprake moet zijn van een collectieve verantwoordingsplicht voor de gevolgen van collectief handelen. De bekende politicoloog Iring Fetscher onderstreept op zijn beurt de noodzaak van een basisovereenstemming in de samenleving als het gaat over antwoorden op het milieuvraagstuk. De andere auteurs nemen de essays van Apel en Fetscher als uitgangspunt voor hun bijdragen: Visser 't Hooft gaat in op het ethisch argument dat de mensheid een verplichting tot overleven heeft; Von Schomberg analyseert de wijze waarop resp. wetenschap, politiek, beleid, recht, economie en openbaarheid op ecologische crisissituaties reageren; Van Dommelen geeft een aanzet tot een gemeenschappelijke methodologie in de natuurwetenschappelijke benadering van liet milieuvraagstuk; 11ósle. tenslotte, belicht de economische aspecten van de ecologische crisis en tracht aan te geven welke ingrepen in de gegeven situatie het meest effectief zouden kunnen zijn.