De zoektocht naar Madeleine Merano

Iedereen zoekt wat en vindt wat, hoe verrassend soms ook.De romans en verhalen van Pauline J. van Munster spelen zich meestal af in een geïsoleerde situatie. Het kan de benauwdheid van een klein gezin zijn zoals in De geheime brieven van Marta (2001), of binnen de muren van een klooster zoals in Lied van Mod (2003) of binnen een parochie in een dorp zoals in Het evangelie volgens Daphne (2000). De zoektocht naar Madeleine Merano speelt zich af op een klein eiland. De gesloten sfeer zorgt voor een beklemming die de roman tot het eind toe spannend houdt. Abel, een jonge man, gaat naar het eiland waar zijn twee moeders een korte maar intense geschiedenis hebben liggen. Tijdens zijn zoektocht, waarin hij in het verleden duikt van zijn beide moeders, ondergaat hij een transformatie. Zijn vondst zal voor altijd zijn leven veranderen.Diverse personages komen aan het woord en de lezer volgt hen in hun eigen zoektocht, die zijdelings met Madeleine Merano te maken heeft. Iedereen zoekt wat en vindt wat, hoe verrassend soms ook. De plot is sterk, en de verschillende subplots en nevenintriges zijn listig met elkaar verweven. Daarbij kenmerkt De zoektocht naar Madeleine Merano zich door een fraaie en beeldende stijl, geplaatst in een niet-Nederlandse setting. Met deze roman, haar vijfde boek, is Pauline van Munster na 15 jaar niet gepubliceerd te hebben weer terug in het literatuurlandschap.Over 'Het evangelie volgens Daphne' schreef De Groene Amsterdammer: «Deze debuutroman zal ik na lezing nooit meer `boekje' noemen. Dat heeft te maken met de niet-Nederlandse mentaliteit en de durf die eruit spreken.» En De Volkskrant: «De sfeer. Die blijft tot het laatst toe mooi, loom in zijn vreemdheid.»Over 'De geheime brieven van Marta' schreef De Volkskrant: «Net zo'n perfecte tweede roman als 'Het evangelie volgens Daphne' een echt eerste roman was.»En Trouw: «Volstrekt geloofwaardig, geen woord te veel, geen zin overbodig.»Over 'Lied van Mod' schreef het Haarlems Dagblad: «De derde roman van Pauline J. van Munster is in veel opzichten een ongewoon boek: een slimme structuur en chronologie, een tragische hoofdpersoon en een stijl die zonder meer gedreven en broeierig is. Het is met name haar bezwerende stijl die je al lezend doet wegzweven van de harde, concrete wereld naar de rustgevende illusie van het klooster. Haar eerste boeken ken ik niet. Die leemte zal ik snel opvullen!»