De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha / Grote belletrie serie

De roem is sommige boeken zo vooruitgesneld dat men ze al denkt te kennen zonder ze daadwerkelijk gelezen te hebben. Iedereen kent de vernuftige edelman van La Mancha, heeft wel een beeld van zijn onafscheidelijke metgezel Sancho Panza. Spreekwoordelijk is Don Quichots gevecht met de windmolens geworden en wie zou niet weten dat de ridder zijn avonturen opdraagt aan zijn geliefde Dulcinea. Ja, Don Quichot wilde ridder zijn in een wereld die niet meer in ridderlijkheid geloofde.Het boek dat Cervantes in 1605 publiceerde (deel twee verscheen in 1615) is beroemd geworden. Miljoenen lezers over de hele wereld hebben genoten van de talloze sterke verhalen die in de roman worden opgedist. Ze hebben allen deelgenomen aan het opwindende feest van het vertellen dat Cervantes voor hen op touw heeft gezet. Al die lezers hebben op hun beurt door de eeuwen heen enthousiast de verhalen doorverteld. Zo is 'Don Quichot' (naast bijvoorbeeld 'Faust') gaan horen tot die kleine groep van literaire helden die ook bij niet-lezers bekendheid geniet.'De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha' wordt door literatuurhistorici beschouwd als de eerste grote roman in de Europese literatuur. Al spelen de verhalen zich af in het zestiende-eeuwse Spanje, de roman maakt een zeer moderne indruk. Het enorme schrijftalent waarover Cervantes beschikte bediende zich al van verteltechnieken die pas eeuwen later ingang zouden vinden in de literatuur. Misschien is de 'Don Quichot' niet alleen de eerste grote roman, maar is hij ook daarna niet meer overtroffen. Bovendien is het boek als persiflage op de in zijn tijd razend populaire ridderromans een voorbeeldige les in het lezen. De dolende ridder die al te gretig de Amadis- en Palmerijnromans tot zich had genomen was het zicht op de werkelijkheid kwijtgeraakt. Maar wie zijn avonturen tot het einde toe volgt, zal zich tenslotte afvragen of Don Quichot werkelijk zo onnozel is als hij zich voordoet. Hoe dan ook: in de combinatie van de aandoenlijke ideal