De treinreiziger

Forenzen die vijfmaal per week de trein van 07.55 uur moeten halen, zul je niet vaak lyrisch horen praten over reizen per spoor. Hun ervaringen staan dan ook mijlenver af van de boeiende verhalen die Christopher Portway te vertellen heeft. De treinreiziger besteedt een half mensenleven lang aan internationale treinreizen. Als Engels krijgsgevangene in de Tweede Wereldoorlog ontsnapt Portway per trein aan het naziregime. Tijdens zijn vlucht ontmoet hij zijn latere vrouw, de Tjechoslowaakse Anna. Na 1945 probeert hij haar op te zoeken, maar keer op keer stuit hij op het IJzeren Gordijn. Uiteindelijk komen de twee toch, per trein, veilig in het Westen aan. Portway laat zich niet makkelijk weerhouden van de plaatsen die hij wil zien. Hij deed de gesloten stad Vladivostok per trein aan, net als Pyongyang, Kalinigrad, Bogota, Bagdad en bijna alles wat daar tussen ligt. Portway vertelt zo enthousiast en gedetailleerd over wat hij ziet, ruikt en hoort, dat het lijkt alsof je er als lezer zelf bij bent. Portways medereizigers zijn minstens zo belangrijk als de plaatsen die hij bezoekt. De Engelsman maakt onderweg kennis met leden van het Jordaanse koningshuis, voert interessante discussies met soldaten van het Rode Leger en knoopt warme banden aan met nomadische Bedoeïnen. Aan de grens van veel landen weet hij zich door excentriek gedrag snel op de zwarte lijst van de douane te plaatsen, wat uiteraard vermakelijke taferelen oplevert.