De Randstad bestaat niet: de onmacht tot grootstedelijk beleid

Amsterdam is geen wereldstad, evenmin als Rotterdam, laat staan Den Haag of Utrecht. Vegen we deze steden en wat er tussen ligt bijeen onder de noemer Randstad (een ring van steden om het zogenoemde Groene Hart), dan is niet als bij toverslag een nieuwe wereldstad geboren. Zo werkt het niet. Wat is de werkelijkheid? In de middeleeuwen is de toon gezet met dicht bijeengelegen nederzettingen die elkaar belagen. Amsterdam werd in de zeventiende eeuw een wereldstad, maar bleef incompleet. De Hollandse steden vullen elkaar slechts ten dele aan en vormen bij elkaar geen echte grote stad. Kortom: de Randstad bestaat niet, en al helemaal niet als metropool. De Boer maakt duidelijk hoe steden, agglomeraties en stadsgewesten functioneren. Hij geeft aan wat de betekenis van een grote stad is en wat zich daarin samenbalt. Vervolgens laat hij zien dat de geproclameerde Randstad geen stedelijke eenheid vormt en zich derhalve ook niet als een metropool gedraagt. Nederland mag en moet wellicht grootstedelijke ambities koesteren, ook al is het metropolitaine niveau te hoog gegrepen. Intussen blokkeert de overheid de vorming van een grootstedelijk milieu. En Amsterdam lijdt aan een chronisch onvermogen om zich als grote stad te ontpoppen. De Randstad bestaat niet is goed gefundeerd en tegendraads. De Boer gaat in tegen een waas van misvattingen en zelfingenomenheid. Hij geeft een prikkelende visie op de ontwikkelingen en aanzetten voor een nieuw beleid.