De Modernisering Van De Stad 1850 1914

Na anderhalve eeuw van stilstand en achteruitgang begonnen de Nederlandse steden omstreeks 1850 weer te groeien. Stadswallen en stadspoorten werden gesloopt, grachten gedempt voor straataanleg, nieuwe wijken gebouwd, verkeersdoorbraken schiepen nieuwe hoofdverbindingen. Na een halve eeuw van slopen, dempen en bouwen bood de stad een moderne aanblik. Grote delen van onze steden en landschappen vormen de zichtbare erfenis van toen. Dit boek doet verslag van het ontstaan van de nieuwe praktijk van planmatige stadsontwikkeling vanaf het midden van de negentiende eeuw tot 1914 - van particuliere grondexploitanten en projectontwikkelaars die vooropliepen met pragmatische planontwikkeling en van gewaagde plannen die tot mislukking waren gedoemd omdat het politieke draagvlak ontbrak. De opkomst van de moderne stedenbouw wordt behandeld in de context van dynamische maatschappelijke ontwikkelingen zoals vestiging van de moderne rechtsstaat, de bevolkings-explosie, de industrialisatie en de invoering van de markteconomie, de opkomst van nieuwe transporttechnologie en infrastructuur, de oprichting van nieuwe schooltypen en het begin van sociale wetgeving. Pionierende hervormers, artsen, bankiers, fabrikanten, stadsingenieurs en stadsbestuurders stonden aan de wieg van de moderne stadsplanning. Gestimuleerd door buitenlandse voorbeelden nam het sociaal-voelende deel van de stedelijke elite initiatieven zoals de stichting van volkswoningen en de aanleg van stadsparken. Aan de hand van voorbeelden van vele Nederlandse steden wordt duidelijk dat de huidige praktijken en methoden van stadsontwikkeling en ruimtelijke ordening in deze periode zijn ontstaan en gevormd. Disputen over ruimtelijke kwaliteit of de samenwerking tussen de particuliere en de publieke sector blijken van alle tijden.