De grote verwarring

Jaren van vrede hebben ons verwend en weerloos gemaakt. We zijn vergeten dat niet alle conflicten op te lossen zijn door een goed gesprek en we weten niet meer hoe we op geweld moeten reageren. De ideologische verwarring is totaal. De opvang van asielzoekers is een morele plicht. Dat staat buiten kijf. Maar de maatschappij zal onvermijdelijk veranderen als grote groepen mensen met radicaal verschillende culturele en religieuze opvattingen opgenomen worden. Wie hoopt dat de problemen zullen verdwijnen met een krachtig voluntarisme à la Angela Merkels 'Wir schaffen das', negeert de werkelijkheid. En zorgt er vooral voor dat de blinde xenofobie toeneemt en de steun van de bevolking voor elke vorm van solidariteit afkalft. 13 november 2015 was een mokerslag voor het linkse politiek correcte denken dat de tekens van het groeiende islamitische fundamentalisme niet wou zien uit angst beschuldigd te worden van islamofobie. De ruk naar rechts in de publieke opinie had echter vermeden kunnen worden als linkse partijen het vroeger hadden aangedurfd om het naïeve multiculturele harmoniemodel bij te stellen en de angst van de gewone mens au sérieux hadden genomen. Als ze de problemen in Brussel bijvoorbeeld niet weg hadden gerelativeerd. Misschien bieden de Parijse aanslagen van november 2015 dan ook een historische kans aan links om zich te herbronnen. De grote verwarring wil daartoe een eerste aanzet geven. Want blijven zweren bij vertrouwde versleten mantra's zal de nu al danig aangetaste geloofwaardigheid van links helemaal laten verdwijnen. Luckas Vander Taelen (1958) werkte als tv-regisseur voor het legendarische Strip-Tease (RTBF) en maakte de documentairereeksen De Laatste Getuigen en Arm Wallonië. Voor Groen! zetelde hij als schepen, Vlaams en Europees parlementslid en senator. Bij Houtekiet verschenen van hem eerder Berichten uit Brussel (2010), De Laatste Getuigen (2011, met Dirk Verhofstadt) en Brussel! De tijdbom tikt verder (2011). http://www.houtekiet.be/boeken/p/detail/de-grote-verwarring