De aantrekkingskracht van het midden

Dit boek gaat in op een van de belangrijkste begrippencomplexen in de westerse wijsgerige traditie, namelijk dat van 'midden-bemiddeling-onmiddellijkheid', waarbij zich in een latere fase van die traditie dan nog het schema 'middel-doel' voegt. De auteur laat zien dat het begrippencomplex staat voor een denkfiguur die, bij alle variatie, vanaf Aristoteles tot en met Gadamer een sterke aantrekkingskracht heeft behouden, De denkfiguur zelf is index van een westerse denkwijze: gericht op totalisering en identiteit, maar tegelijk een uiteen-stelling in zich meedragend. De daarmee gegeven spanning wordt juist aan het 'midden' meetbaar. Verschillende betekenismomenten van het begrippencomplex komen in de wijsgerige ontwikkeling naar voren. De meeste ervan zijn in het bij;onder bij Hegel krachtig present. Ook het Neoplatonisme heeft zich sterk doen gelden, mede in de gedachten over het Middelaarschap van Christus. Verder valt licht op begrippen als productie, expressie, beeld, doel(stellen), die geregeld bij de 'midden-denkers' voorkomen. Zo worden in dit boek achtereenvolgens besproken: Aristoteles, Bonaventura, Cusanus, Descartes, Kant, Hegel; reacties op Hegel bij Feuerbach, Marx en Kierkegaard; Gadamer. Dit breed opgezette historische onderzoek heeft een kritische teneur. Het slothoofdstuk maakt een balans op en staat in het teken van heroriëntatie. Daarbij worden kernwoorden als 'verbond', 'ontmoeting' en 'belofte' op hun Filosofische vruchtbaarheid beproefd.