Dageraad, avond of nacht

Yasmina RezaDageraad, nacht, dagEen literaire ontmoeting tussen een schrijfster en een machtig manWanneer ik hem bekijk bij het gemeentehuis van Palavasles- Flots en zie hoe hij luistert naar degene die zijn toespraakinleidt, heb ik de indruk dat ik een klein jongetje zie. Hij staat rustig te wachten, met zijn handen overelkaar. In de auto fluistert Bernard Fixot, zijn uitgever: hij is erg veranderd. Hij denkt over zichzelf na, over wie hij is. Hetis moeilijk om daarbij stil te blijven staan en te denken: ik doe het, maar waarom doe ik het? Nog moeilijker vooreen man van de daad. Hij heeft een hele ontwikkeling doorgemaakt. Hij is zakelijker geworden, authentieker.(Zijn gevolg prijst hem altijd graag zonder enig voorbehoud.) Ik vraag: ten opzichte van wanneer? Maar ik krijggeen nauwkeurig antwoord. Diner bij Jacques Attali. Hij kende Nicolas Sarkozy al voordat deze burgemeester van Neuilly was. Hij zegt me:hij houdt van de strijd, hij houdt van het gevecht. Hij is niet iemand die de boel bij elkaar brengt. Dat moet je welzijn als je je kandidaat stelt voor de presidentsverkiezingen. Mitterrand en Chirac brachten de boel wel bij elkaar.Hij niet. Mensen hebben het tegen mij onophoudelijk over hem. Zowel lovend als misprijzend. Iedereen levert commentaarop hem. Hij is van iedereen. Ik heb de indruk dat iedereen hem beter kent dan ik."Als ik niet bestond zou iemand mij moeten uitvinden"Dé sensatie van het nieuwe literaire seizoen in FrankrijkIn korte tijd ruim 300.000 exemplaren in Frankrijk verkochtGenomineerd voor de Prix Renaudot 2007"De schrijfster heeft zich met haar elegant-bondige stijl in het hart van despektakelsamenleving begeven, in het oog van de cycloon." NRC Handelsblad"Een mengeling van ernst en koketterie, politiek en liefde." de Volkskrant"Bijtend, soms wreed, maar vooral smeuïg." Le Monde"Een diep persoonlijk, verfijnd geschreven verslag dat niet de glans van Sarkozy"selectorale overwinning belicht maar zijn obsessieve honger naar macht. Reza isgecharmeerd, onder de indruk, ongeduldig, maar nooit boos terwijl ze haar onderwerp,met een pen als scalpel, beschrijft. " International Herald Tribune