Dag lieve vis

Onttovering was een van de trefwoorden van de Verlichting. De mensen moesten worden bevrijd van alle duisternis, van godsdienst, magie en analfabetisme. Aan het eind van de twintigste eeuw lijkt die onttovering compleet, iedereen is verlicht. Maar ook bevrijd? Dan is het de vraag: bevrijd waarvan? Nu blijkt onttovering ook een eufemisme voor kaalslag en desillusionering.Zijn die laatste onvermijdelijk? Is alle tover uit de kinderwereld gedoemd spoorloos te verdwijnen in volwassen realisme? Is alle kennis uiteindelijk treurige kennis? In discussie met kunstenaars en denkers van universe origine houdt Cyrille Offermans in deze essays vast aan het idee vaneen gelukkiger ontnuchtering, een ontnuchtering die niet gepaard gaat met fantasieloosheid, amoralisme en emotionele verharding.Aan bod komen: de apocalyps volgens Georg Grosz en de actualiteit van het dadaïsme; misantropie in soorten; de zegetocht van McDonalds en de teloorgang van vormelijkheid; de mysterieuze verschijning van Joséphine Baker; een wisseltruc in Boedapest en de gesloten gordijnen bij een stalinistisch filosoof: het profetenesperanto van Robert Garcet; een foto van André Kertész en een schilderij van Co Westerik; Leo Pleysier als arrangeur van stemmen; de kilte van de wereld na Bach en een pleidooi voor een langere studieduur; de poëzie van Hans Faverey; het medisch bedrijf als bron van ellende en de lucide essays van Guido Ceronetti; een verdediging van het conservatisme en het gelijk van het Communistisch Manifest. De titel van dit boek is - ook - een hommage aan onze eerste grote moderne dichter, Paul van Ostaijen.Cyrille Offermans (1945) schreef acht essaybundels, een toneelstuk en een kinderboek. In 1984 kreeg hij de J. Greshoffprijs voor De kracht van het ongrijpbare; in 1991 de Pierre Bayleprijs voor zijn hele oeuvre.