Anders kijken naar het studiehuis

Veel grootschalige onderwijsvernieuwingen verliezen in de loop van het ontwikkelingsproces maatschappelijk draagvlak. Een recent voorbeeld daarvan is het studiehuis: aanvankelijk met veel enthousiasme ontvangen, later door velen verguisd. De vraag waarom zoiets gebeurt, vormt de aanleiding tot het onderzoek waarvan dit boek een verslag is. Het onderzoek bestaat uit twee delen. In het eerste deel wordt een theoretisch kader ontworpen dat uitmondt in een model om onderwijsvernieuwingen te analyseren. Vervolgens wordt met behulp van het model naar de ontwikkeling van het studiehuis gekeken. Daarbij wordt gebruik gemaakt van interviews die de commissie Parlementair Onderzoek Onderwijs in 2007 heeft afgenomen ten behoeve van haar onderzoek naar onderwijsvernieuwingen. Een van de conclusies uit het onderzoek is dat het idee studiehuis in de loop van het vernieuwingsproces zover wordt uitgehold dat het zijn functie voor het voortgezet onderwijs niet kan waarmaken. Op basis van het ontwikkelde model worden zeven aandachtspunten geformuleerd voor toekomstige onderwijsvernieuwingen. De aandachtspunten worden gebruikt voor een kritische analyse van de aanbevelingen die resulteren uit het onderzoek van de commissie Parlementair Onderzoek Onderwijs. Thérèse Carpay heeft twaalf jaar les gegeven aan een school voor havo en vwo. In die periode was ze zowel binnen als buiten de school betrokken bij de ontwikkeling van het studiehuis. Na het docentschap was ze tien jaar lerarenopleider aan het Instituut voor Leraar en School, de universitaire lerarenopleiding van de Radboud Universiteit Nijmegen. Het beschreven onderzoek werd verricht aan dit instituut.