Als in een zee van licht

Vooraf Vanaf het ontstaan van de eerste christengemeenten is het Paasfeest gevierd. In de 4de eeuw is dit feest in Jeruzalem uitgebreid in die zin, dat Goede Vrijdag en Paaszaterdag erbij betrokken werden en korte tijd later ook Witte Donderdag en Palmzondag. In de 10de eeuw is deze liturgie in de westerse landen doorgedrongen vanuit Jeruzalem via Gallië. Hoe ervaren wij in onze huidige tijd de Goede Week? Hoe wordt zij beleefd? Liturgisch is de Goede Week de laatste jaren een soberder week geworden. Er zijn gelukkig nog wel 'theater-momenten' aan te wijzen zoals de palmpasenprocessie, de ontkleding van het altaar op Witte Donderdag, de kruisweg langs de staties, de huldiging van het kruis, de rolverdeling bij het zingen van het passie-verhaal en het vuuren waterspel tijdens de Paaswake. Maar het theatrale is ervan af. De dagen zijn liturgisch teruggebracht naar hun kern in de hoop, dat vanuit een eenvoud de betekenis duidelijker wordt en daardoor de beleving intenser. Maar ook het volgende is gebeurd. Met de groeiende ontkerkelijking van de laatste jaren is ook de aandacht voor de Goede Week - zoals die in de kerk wordt gevierd - verflauwd. Parallel daarmee loopt, dat de kennis over de inhoud en betekenis van de Goede Week heeft moeten inboeten. Toch blijft tegelijk het feit staan, dat voor veel mensen - ook voor buitenkerkelijken - de Goede Week een bepaalde sfeer met zich meebrengt en men er op de een of andere wijze mee wil bezig zijn als voorbereiding op Pasen. Maar willen we er zo zinvol mogelijk mee bezig zijn, dan is een zekere kennis in deze onontbeerlijk. Dit boek wil die kennis en beleving van de Goede Week verdiepen. Het richt zich daarbij vooral op kinderen en wil het de volwassen mensen mogelijk maken om met hen de Goede Week binnen te gaan. Maar... met kinderen de Goede Week binnengaan lijkt geen eenvoudige opdracht. En toch... we leiden ze geen vreemd land binnen, omdat in diepste wezen de Goede Week een weerspiegeling is van ons menselijk bestaan. Wanneer we er Pasen bij betrekken, dan doet de Goede Week mij denken aan het scheppingsverhaal. In beide immers wordt in een tijdsbestek van 7 dagen het bestaan opgeroepen. In beide is er een gang van donker naar licht, van chaos naar ordening. Ik denk, dat daarom de Goede Week voor ons mensen zo herkenbaar is, omdat we allen - groot en klein weet hebben van donker en licht, van chaos en ordening. Want zo gaat 't toch in ons leven. Daarom is die week geen vreemd land en is ze zoals het scheppingsverhaal een Goed Verhaal, een Goede Week, want ze roept bij de mensen een sfeer en beleving op van hoop en perspectief ondanks het chaotische van afscheid, verraad, beschuldiging en dood. Schrijven naar kinderen toe heeft iets verruimends maar ook iets beperkends. Het is verruimend omdat kinderen ten aanzien van spel en opdracht niet veel drempels kennen en ze er dikwijls spontaan op ingaan. Dit geeft ruimte aan de begeleider en aan de schrijver, omdat de nodige fantasie en creativiteit kansen krijgt. Maar tegelijk is er iets, dat al werkend met en schrijvend voor de kinderen beperkt, juist omdat het om kinderen gaat. Want ik mag ze niet binnenhalen in de vragen, die ik als volwassene misschien wel heb rond de Goede Week, rond het kruis, het lege graf en het opstaan uit de dood. Zonder ontrouw te worden aan mezelf of oneerlijk tegenover de