Al onze gisterens

Natalia Ginzburg behoort tot dezelfde generatie als Primo Levi, Leonardo Sciascia, Alberto Moravia en Italo Calvino

Een ware klassieker met een nawoord van Arjan Peters

De zestienjarige Anna observeert de gebeurtenissen rond twee bevriende families in een Italiaanse provinciestad ten tijde van het fascisme, vlak voor en na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Kleine gebeurtenissen en alledaagse emoties staan centraal, wat zorgt voor een schrijnend beeld van de situatie waarin de families zich bevinden. Onder de personages ontstaat een groeiend gevoel van eenzaamheid en isolement omdat geen van hen in staat is werkelijk met een ander te communiceren.

Als terloops wordt een historisch beeld van Italië geschetst: de groeiende intolerantie van het fascisme, het toenemende cynisme van de mensen, het antifascisme dat zich organiseert tot een gewapende verzetsbeweging. Door de ogen van Anna, met haar jeugdige eenvoud, rijgen de zinnen zich aaneen en vormen een geraffineerd web van intriges en emoties.


De pers over Natalia Ginzburg

‘Vertellen is wat haar werk karakteriseert en wat het een overrompelende directheid en toegankelijkheid verschaft.’ de Volkskrant

‘In soberheid van vertelwijze is Ginzburg moeilijk te overtreffen. Het is een intense soberheid die het tegendeel van pathetisch is.’ Trouw

‘Ginzburg schrijft verhalen in een taal zo sober dat je ineens begrijpt dat goede verhalen in stilte geschreven zijn.’LiterairNederland.nl

‘Donkere humor en het vermogen om diep te ontroeren is wat Ginzburgs werk kenmerkt.’ Publishers Weekly

‘Ginzburg was een getalenteerde auteur met een humoristische en elegante stijl en ook een zeer intelligente denker.’ Kirkus Reviews