Advocatureluurs / De rechter / 4

Er zijn twee bijdragen aan de krant waar de lezer graag en vaak als eerste naar kijkt. Dat zijn de column en de strip. Dat heeft een goede reden. Zowel de columnist als de striptekenaar onttrekken zich vrijwel volledig aan de redactionele verantwoordelijkheid, en de rechter is in hoge mate geneigd hun bijzondere positie te eerbiedigen. Columnist en striptekenaar veroorloven zich vrijheden, die in een hoofdartikel niet zouden worden geaccepteerd. Zij behandelen hun onderwerp in karikaturale trekken. Zij bekommeren zich niet om nuances en gaan recht op hun doel af. Zij bevinden zich vaak op de grens van rechtmatigheid en onrechtmatigheid. En dat vormt voor velen de charme van hun bijdrage aan de krant temidden van loodzware feiten en commentaren. Zij zijn als het ware de hofnarren van de Koningin der aarde, de pers! Zo ook mr. Jesse van Muylwijck in zijn bundel strips die voor u ligt. Zij bevatten vaak heel onschuldige grappen, maar daar tussendoor ook venijnige observaties, weliswaar in de vorm van een grap, maar toch. Juist de afwisseling van waardevrije en geëngageerde behandeling van zijn onderwerpen maakt het moeilijk het boek terzijde te leggen wanneer men het eenmaal ter hand heeft genomen. Jesse van Muylwijck is meester. Hoe meesterlijk hij in het recht is durf ik niet te beoordelen. In het tekenen is hij het in elk geval wel.