2 De wereld als wil en voorstelling

Arthur Schopenhauer aan zijn uitgever, 7 mei 1843: 'U zult er niet vreemd van opkijken dat ik me tot u wend met het verzoek deel twee van Die Welt als Wille und Vorstellung uit te geven, dat ik zojuist voltooid heb. Het zal u echter wel verbazen dat ik dit pas vierentwintig jaar na het eerste deel inlever. Toch is de reden simpelweg deze, dat ik er niet eerder mee heb kunnen klaarkomen, ofschoon ik me werkelijk gedurende al die jaren beziggehouden heb met voorbereidende werkzaamheden. Wat lang moet blijven voortbestaan, komt langzaam tot stand. Het uiteindelijke schrijven zelf is het werk van de afgelopen vier jaar, en ik ging ertoe over omdat ik inzag dat de tijd daar was om de zaak af te ronden, want onlangs heb ik mijn vijfenvijftigste levensjaar afgesloten, en heb ik dus een leeftijd bereikt waarop het leven al ongewisser begint te worden; wordt het hoe dan ook nog lange tijd voortgezet, dan zal er toch een periode aanbreken waarin de geestelijke vermogens onherroepelijk afnemen. Dit tweede deel heeft beduidende voordelen boven het eerste en verhoudt zich tot dat deel als een uitgewerkt schilderij tot een voorlopige schets. Wat het voor heeft op het eerste deel, zijn de ge- degenheid en de rijkdom aan gedachten en inzich- ten, die slechts de vrucht kunnen zijn van een leven dat geheel gewijd is aan onafgebroken studie en reflectie. Het is zelfs zo, dat het eerste deel pas door dit tweede deel in zijn volle betekenis naar voren zal treden. Bovendien heb ik me nu veel vrij- er en onomwondener kunnen uitspreken dan vier- entwintig jaar geleden, deels omdat de tijd in dit opzicht meer verdraagt, deels omdat mijn leeftijd, mijn gegarandeerde onafhankelijkheid en mijn onherstelbare breuk met de veile uni- versitaire wereld mij thans een vastberadener optreden toestaan. Het is nu zaak een werk op de wereld te zetten, waarvan de waarde en de betekenis zo groot zijn dat ik ze zelfs hier, achter de coulissen, dat wil zeggen tegenover mijn uitgever, niet durf uit te spreken - u zoudt mij namelijk niet kunnen geloven.'