Van Tellen Naar Vertellen, En Terug

Sommige zorg is goed, heel goed zelfs, en toch wordt dat door moderne kwaliteitssystemen vaak niet gezien. Andere zorg is slecht, heel slecht zelfs, en ook dat wordt door het hedendaagse kwaliteitsdenken niet of nauwelijks opgemerkt. Hoe kan dat? Waardoor ontstaat deze blindheid van het huidige, toch zo geavanceerde streven naar kwaliteit? En is ze ook te verhelpen? In een pittige verhandeling werpen de auteurs licht op deze zaak. Maar belangrijker nog: met behulp van de zorgethiek en presentie laten ze overtuigend zien dat het anders en beter kan. In hoofdstuk 1 presenteren zij het indrukwekkende en alomtegenwoordige streven naar kwaliteitsverbetering in de zorg en wordt een drietal tekorten ervan belicht. Deze manco’s zijn grotendeels het gevolg van een doorgeschoten bureaucratisering die nauwelijks oog heeft voor de betekenis van relaties, verhalen en waarden in goede zorg. Door consequent te denken vanuit relationele afstemming kunnen deze tekorten worden weggewerkt. In hoofdstuk 2 en 3 wordt een indringende casus uit de palliatieve zorg in Vlaanderen getoond. Deze casus laat zien hoe de zorg in de wurggreep van verantwoording en registraties terechtkwam. Ook wordt duidelijk dat wat de gebruikers van de dagcentra waarderen in de geboden zorg vaak erg afwijkt van wat er geregistreerd moet worden. Met een uitgewogen voorstel komen de auteurs tegemoet aan twee wensen. De zorg zoals ze in werkelijkheid gegeven en ervaren wordt bondig verantwoorden en haar tegelijk in woord en beeld zichtbaar en dus inzichtelijk maken. Auteursinformatie Andries Baart is hoogleraar Presentie en Zorg aan de Universiteit van Tilburg en Frank Willeme is coördinator van het Netwerk Palliatieve Zorg Noorderkempen vzw.