De weg naar Los Angeles

'Het is ochtend, tijd om op te staan, dus sta op, Arturo, en ga een baan zoeken. Ga naar buiten en ga zoeken naar wat je nooit zult virideri. Je bent een dief en je bent een krabben-moordenaar en een liefhebber van vrouwen in klerenkasten. Jij vindt nooit een baan! Elke morgen als ik opstond voelde ik me zo. Nu moet ik een baan zoeken, godverdomme. Ik at mijn ontbijt, stopte een boek onder mijn arm, potloden in mijn zak, en ging naar buiten. Ik ging de trap af, de straat op, soms was het heet en soms koud, soms mistig en soms helder. Het maakte nooit uit, met een boek onder mijn arm, op zoek naar een baan.' In De weg naar Los Angeles, het eerste deel en volgens velen het hoogtepunt van de Arturo Bandini-cyelus, staat Bandini aan het begin van een lange weg naar roem en bloedmooie aanbidsters, onbegrepen en bespot door iedereen: zijn moeder, zijn zuster, zijn mede-slaven aan de lopende band. Maar Arturo Bandini, overwinnaar der krabben, sardinesverwerker, vriend van de groten der aarde, schrijver, zal uiteindelijk zegevieren. Over Dromen van Bunker Hill (1998): 'Een fantastische schrijver.' - Vrij Nederland 'Hij laat de typemachine zingen, hij heeft zijn lied gevonden, dat wil zeggen: zijn stem. Fante beschikt over een authentieke stem, wat ik nog altijd als het machtigste wapen van een schrijver beschouw' - Het Parool John, you're big time now you've entered the Books of Forever right there with Dostoevsky, Tolstoy, and your boy, Sherwood Anderson. Charles Bukowski