Berg

'Beeldschoon en melancholisch (...) Dit is een pareltje, modernistisch-met-een-hoek-af. Maar vooral: prachtig, beeldend en lijfelijk geschreven (en sterk vertaald). Voor liefhebbers van Claire-Louise Bennett, Virginia Woolf, mensen die smullen van Nathalie Sarraute.'
- Boekhandel Paard van Troje, Gent

'Een man genaamd Berg, die hij veranderde in Greb, kwam naar een badplaats om zijn vader te vermoorden…'
Zo begint Berg, het veelgeprezen debuut van Ann Quin (1936-1973), volgens The Telegraph ‘de belangrijkste vrouwelijke romanschrijver van haar generatie’.

Als Alistair Berg verneemt waar zijn vader, die al sinds zijn kinderjaren afwezig is, verblijft, neemt hij zonder zijn identiteit te onthullen een kamer naast die waar zijn vader en diens minnares logeren. In het hotel begint hij de uitschakeling van zijn vader te beramen, hoewel dat niet helemaal loopt zoals Berg dat voor ogen had.

Tegen de achtergrond van een Engelse badplaats ontwikkelt zich een absurd en onverwacht plot met drie personages: Alistair Berg, zijn vader en hun inmiddels wederzijdse minnares.

Anarchistisch, humoristisch, donker, bedwelmend: Berg, Quin’s meesterlijke debuut, dat wordt vergeleken met de fictie van Samuel Beckett en Nathalie Sarraute, is een klassieker uit de naoorlogse Britse avant-garde.

In de pers:
'Berg is een voortrazende, bizarre roman die geen lezer onberoerd zal laten.'
- Peter Swanborn in De Volkskrant (vier sterren)

'In Berg legt Quin een superieur gevoel voor stijl aan de dag, ongebruikelijk voor een debuutroman. Bij Uitgeverij Oevers verscheen een mooie vertaling van Barbara de Lange. De absurditeit van het verhaal wordt onderstreept door de intense vertelstem die van buiten naar binnen beweegt. De derde en eerste persoon wisselen elkaar in snel tempo af in vliedende, ritmische zinnen. Het verhaal blinkt uit in de treffende sfeerimpressies.'
- Dieuwertje Mertens in Het Parool

'Dit is een verhaal dat zich spontaan afwikkelt naar een (anti)climax, instinctief en vitaal. Het hangt ergens tussen drama en zwarte komedie, het is zeer Engels, het heeft iets van de sappige grotestadshumor van Joyce, soms is het Monty Pythonesk – en het is eminent leesbaar. En terwijl je hardop lacht grijpt het donker je en trekt je mee, zoals een golf naar zee.'
- Alexandra De Vos in De Standaard der Letteren (vier sterren)


'Het is hilarisch. Een taalwonder, een explosie, ik kon het niet meer wegleggen. Het is ook liefdevol en tragisch, zo knap dat je dat allemaal in elkaar weet te breien, de taal en de humor... Heerlijk om te lezen. Heel goed vertaald door Barbara de Lange, waanzinnig goed gedaan.'
- Lidewijde Paris in Nieuwsweekend, NPO Radio 1

‘Zo verbluffend superieur in vergelijking met het gros, dat je het nooit zult vergeten.’
- The Guardian

Ann Quin (1936-1973) was een schrijver uit de arbeidersklasse uit Brighton, Engeland. Ze stond in de jaren zestig samen met BS Johnson en Alan Burns aan de voorhoede van het Britse experimentalisme, en woonde halverwege de jaren zestig ook in de VS, waar ze nauw samenwerkte met Amerikaanse schrijvers en dichters, waaronder Robert Creeley.

Voor haar zelfverkozen dood in 1973 publiceerde ze vier romans, die de komende jaren bij Oevers verschijnen: Berg (1964), Drie (1966), Passages (1969) en Triptieken (1972).