Vruchtwatervuurlinie

In dit debuut van Roberta Petzoldt gaat het onderbewustzijn een race aan met het bovenbewustzijn. Vruchtwatervuurlinie gaat over het verlangen om meer te zijn en jezelf dieper te kennen. De bundel is een oorlog tussen donsveertjes.Petzoldt bouwt met haar beeldende brein landschappen, tranen, schaduw, gestamp, knoeien, grommen en broeien. Zinnen die zich in rupsende bochten wringen, en herinneringen die aan komen sloffen.Een nieuwe poëziedebutant bij Van Oorschot die zowel aansluiting vindt bij andere Nederlandse dichters als een volstrekt nieuw pad weet te volgen.De jury van de C. Buddingh'-prijs over Vruchtwatervuurlinie:De C. Buddingh’-prijs 2019 kennen wij toe aan de debuutbundel van een dichter die door een gat in een krant naar de wereld kijkt, die de wereld van soldaatjespelen in haar jeugd verbindt met een Amerikaanse student die tijdens een ritje naar de Taco Bell vertelt hoe hij zijn opleiding gaat betalen met het doden van Afghanen. We kijken mee met een turende, glurende, loerende dichter, die naar eigen zeggen door het staren ontstaat, en die niet alleen haar eigen blik maar ook onze blik op scherp zet, bijvoorbeeld wanneer ze ons uitnodigt om het boek een kwartslag te draaien en niet alleen de bladspiegel, maar ook het letterbeeld uitdaagt en met streepjes, bogen, schaartjes en andere iconen de mogelijkheden van het papieren gedicht onderzoekt en vergroot, geheel in de traditie van Paul van Ostaijen, Tonnus Oosterhoff en Astrid Lampe.