Vormen scheppen als uitdrukking van innerlijk leven

Rudolf Steiners kunst en architectuur als beeld van de scholingsweg. Aan de antroposofie ligt het ideaal ten grondslag wetenschap, kunst en spiritualiteit tot een nieuwe eenheid te verbinden. Pieter van der Ree maakt in dit boek zichtbaar dat er vanaf de allereerste kunstuitingen in 1907 een hechte relatie bestaat tussen Rudolf Steiners kunst, zijn spirituele inzichten en de door hem beschreven innerlijke scholingsweg. Het in 1913 door hem ontworpen Goetheanum kan zelfs gezien worden als een ruimtelijk beeld van deze meditatieve scholingsweg. De weg die door dit gebouw heen leidt biedt door middel van ruimtelijke ervaringen, beeldende en muzische kunsten een indruk van de verschillende stadia van deze scholingsweg en de ervaringen die de leerling daarop kan opdoen. Daarmee beoogde Steiner niet slechts een zintuiglijke weergave van de bovenzinnelijke werkelijkheid te bieden, maar wilde hij bij de waarnemer ook diens eigen geestelijke waarnemingsvermogens wekken. Het interessante daarbij is dat zijn aanwijzingen voor de verschillende kunsten niet wegvoeren uit de zinnelijke werkelijkheid, maar juist leiden tot een geïntensiveerde beleving daarvan. Door onder te duiken in de scheppende uitdrukkingsmiddelen van de kunsten kan het "wezenlijke" er beeldend in tot uitdrukking worden gebracht. Daarbij beperkt Steiners kunstbegrip zich niet tot de klassieke kunsten, maar strekt zich uit over alle gebieden van het leven