Nico's nieuws

Nico Haasbroek (1943, Amersfoort) heeft zijn leven gewijd aan de journalistieke media. Hij leeft in de wereld van het woord, het geluid en het beeld. De traditionele media die actief zijn op deze terreinen staan echter onder druk. Ze zijn (te) afhankelijk van reclame en als de inkomsten daarvan teruglopen, proberen ze zelf onjournalistieke wijze geld binnen te halen, met het verkopen van wijn bijvoorbeeld. Daarnaast is er een toenemende tendens tot 'agendajournalistiek': het verslaan van dingen die van tevoren ingeroosterd zijn, Eurotop, NAVO-vergadering, FARC-onderhandelingen, etc. Terwijl het echte nieuws op straat ligt. Maar daar moet je wel heen, en daar moet je wel voor bukken. Haasbroek lanceert in zijn Nico's Nieuws zijn eigen benadering, geen defensieve, maar een offensieve, op het niveau van de individuele journalist: de veelal piepjonge man of vrouw die nieuwsgierig is naar wat er in de wereld gebeurt en waarom, de journalist die naar het nieuws toe gaat en niet wacht tot het naar hem toe komt. En daarover bericht, bijvoorbeeld via internet, de fantastische uitvinding, en de uitdaging, die de journalist niet uit de weg kan en mag gaan. Haasbroek voegt zelf de daad bij het woord: hij kiest een week in augustus 2012 en bepaalt daarin naar welk nieuws hij onderweg moet. Uiteindelijk wordt het niet de aardbeving in Groningen, maar de mijnwerkersstaking in Zuid-Afrika. De eigenwijze nieuwsgaarder die er zelf op uittrekt... Backpackjournalistiek, om er eens een geuzennaam op te plakken. Haasbroek volgt het spoor ook terug, van zijn slotbespiegelingen in Barcelona, via de Mirakanamijn, Benin, Caïro, Gent en Hilversum naar zijn eerste stappen met Nico's News in New York, eind jaren zeventig. En het uit de oude krant gepakte oorlogsradiotoestel in Amersfoort...