Ik Jan Cremer / Ik Jan Cremer / 1

Jan Cremer is de Douanier Rousseau van de schelmenroman. Zijn boek is een bandeloze ontploffing tussen autobiografie en mythomanie
W.F. Hermans heeft al vaak gewezen op de opmerkelijke trefzekere stijl van Jan Cremer. De trefzekerheid van die stijl wordt bereikt door een combinatie van rake vergelijkingen en beschrijvingen, door een enorme snelheid van vertellen, door een merkwaardige en snelle afwisseling en combinatie van onderwerpen en door een afwisseling van fantasie en herinnering, van gewoon of ernstig en ironie ... We leven bijna 25 jaar later, we zijn bijna 25 jaar ouder geworden. De passages die we toen direct opzochten en met opgewonden voorpret telkens weer herlazen, blijken nu goed vertelde verhalen over onderwerpen die we wel kennen. De schreeuwerige toon van Jan Cremer is op den duur geen schreeuwerige toon.
Tomas Lieske in Tirade
Kijk ruim dertig jaar na verschijning naar het omslag van 'Ik Jan Cremer', en je gaat zo weer overstag. Die foto is niet gedateerd, maar een oerbeeld geworden. Het is het portret van een mythisch type: de vrijgevochten Hollandse jongen die zich niks laat vertellen en de dingen bij de naam noemt, die erop los beukt wanneer burgerlijke mannetjes hem willen dwarsbomen, een liefhebber van stevige, een beetje boerse seks met veel vrouwen, maar wel een die ondertussen een reusachtig, romantisch bonkend hart in zijn borst draagt.
Deze jongen op zijn motor staat voor vrijheid tegenover gezapigheid, eerlijkheid tegenover hypo crisie, bravoure tegenover braafheid. Hij staat, kortom, voor Holland tegen Nederland.
Bas Heijke in NRC Handelsblad
'Ik Jan Cremer' betekende een aanslag op het burgerlijk fatsoen zoals Nederland nog nooit had beleefd. Achteraf neigen sommigen er zelfs toe het boek te beschouwen als een daad die de toon zette voor de 'ludieke' acties waarmee de provo's en de studenten weldra het verkalkte gezag zouden gaan uitdagen.
Tom Anbeek/Jaap Goegebuure in Het Literaire Leven In De Twintigste Eeuw
Ik heb het boek van Jan Cremer in één nacht achter elkaar uitgelezen: nog nooit heb ik zo'n fascinerende, onstuimige droom gehad.
Peter van Bueren in De Volkskrant
Het druipt van bloed en sperma.
Clare Eggink in Leidsch Dagblad
Zo moeten er toch duizenden geletterde, beschaafde, ervaren lezers 'n ons land zijn die Jan Cremer met weerzin verwerpen.
Jan Gresshof in Het Vaderland
Jan Cremer is even een Nederlands verschijnsel... Deze knapen oefenen aantrekkingskracht uit op arbeiders en kleinburgelijke jongens die uit hun milieu losgeslagen zijn.
Harry Mulisch in Gazet van Antwerpen (1964)