Aarde over mijn moeder

Vanuit een idyllische plek in de Provence, waar hij a Is het ware buiten de tijd treedt, schrijft Bruno-Paul De Roeck over de begrafenis van zijn moeder, die geen ideale moeder was. 'Omdat mensen de merkwaardige gedachte koesteren dat moeders ideale moeders moeten zijn, zitten ze met het probleem dat hun moeders geen ideale moeders zijn...,' schrijft hij. De hommage die hij haar brengt, bestaat eruit dat hij 'niets met de mantel der liefde bedekt', omdat zij mag zijn wie zij was. Omdat hij naar die moeder kijkt met de ogen van het kind, de puber, de volwassene en nu van de ouder wordende man, gaat het boek natuurlijk ook over hemzelf. Door het boek heen staat hij nu en dan stil ter bezinning: over doodgaan en gaan leven, over het tijdje en de Tijd, over kunst en beschouwing, over geloof, idealen, geuren en stilte. Het boek eindigt met een apocalyptisch visioen van de 'Dochter van Mensen'. Bruno-Paul De Roeck publiceert met de roman AARDE OVER MIJN MOEDER Zijn twaalfde boek bij Uitgeverij De Toorts. Van de elf eerder gepubliceerde titels zijn alleen ZOTTE KRAAI (da ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van Uitgeverij De Toorts verscheen) en IN DE HEMEL ZIJN GEEN MONNIKIEN (een tekst- en fotoboek over kloosters) uitverkocht. De overige 9 titels zijn nog steeds leverbaar; van het beroemde boekje over Gestalttherapie GRAS ONDER MIJN VOETEN verscheen recent de twaalfde druk.