De logica van vraaggericht leren

Drie jaar werkte lector Ton Bruining met de kenniskring van het lectoraat Competentiegericht en vraaggestuurd leren aan de ontwikkeling van vraaggestuurde leerarrangementen. Daarbij werd de dialoog gevoerd en de samenwerking gezocht met docenten van Avans Hogeschool, met partners uit het werkveld, met Universiteiten en met onderwijsinnovatiecentra. In een tijdsgewricht waarin er op vragen als: Wat is goed onderwijs? Welke inhouden zijn belangrijk? Welke rol spelen de vragen van lerenden? Wat moet de relatie lerende leraar zijn? Een eenduidige antwoorden lijken te bestaan, is het lectoraat op een zoektocht gegaan. Een van de uitkomsten van die zoektocht is de gedachte dat het er in het onderwijs om gaat de lerenden in staat te stellen steeds slimmere vragen te stellen. Die lerenden kunnen kinderen, hbo-studenten, beroepsbeoefenaren of beroepsopleiders zijn. Vraaggerichtheid is iets anders dan een u-vraagt-wij-draaien-benadering of een zoek-het-zelf-maar-uit-benadering. Vraaggerichtheid betekent niet dat de kennis verkwanseld moet worden, dat resultaten er niet toe doen en dat de leraar als joker wordt ingezet. Vraaggerichtheid is ook iets anders als ik-weet-wat-goed-voor-je-is en ik-zal-je-leren-om-de-goede-vragen-te-stellen. Naast de neoliberale logica van het kiezen en de belerende logica van het onderrichten, staat de zorgzame logica van het vraaggericht leren. In deze bundel zijn de resultaten te vinden van drie jaar nadenken, gesprekken voeren met belanghebbenden, samenwerken en onderzoek doen met als brandpunt de ontwikkeling van vraaggerichte leerarrangementen. Met deze bundel beoogt het lectoraat een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van duurzame leerpraktijken die passen bij de 21e eeuw, die gebaseerd zijn op kennis over onderwijs en leren, die ruimte geven aan de leraar als kenniswerker in de frontlinie van het onderwijs, en die gericht zijn op vragen die er in de toekomst toe doen.