Stilte verbroken, de

In een oogwenk van een seconde sneed de immense schrik van het heldere weten door me heen, terwijl ik in gedachten tegen mezelf schreeuwde: Nee! Niet ik! Niet in dit lijf! Niet in dit mooie, sterke lijf! Maar natuurlijk wist ik het al lang: dit was fout. Helemaal fout! Nog nooit had ik zo'n scherpe schrik in mijn lichaam gevoeld als op het moment dat ik ontdekte dat ik borstkanker had. En ik, die veertig jaar kerngezond was kwam terecht in een medische wereld waarvan ik geen enkel besef had dat die bestond. De boodschap die mijn intuïtie me gaf, was: 'Handelen', niet: 'Je gaat dood'. Een mens kan altijd kiezen. Ik kon me overgeven aan angst en wanhoop en me afsluiten voor de wereld, of ik kon me openstellen voor de genezende kracht van liefde. Er was geen twijfel. Vol overtuiging koos ik voor het laatste. De steun van de mensen om me heen ervoer ik als een enorme bron voor mijn genezing. Het was een van de belangrijkste elementen van het proces. Hoewel mijn leven voor een buitenstaander door mijn ziekte misschien een troosteloze aangelegenheid leek, voerde mijn proces me door intuïtie, dromen en ogenschijnlijk toe\al tang", bijzondere wegen en speciale ontmoetingen en beleefde ik een belangrijke periode in mijn leven. Kanker heeft me geleerd schoon schip te maken. Kanker heeft me bevestigd dat ik van koers moest veranderen. Kanker heeft ervoor gezorgd. dat ik moeiteloos afscheid kon nemen van het rangen- en standenstelsel zoals dat geldt in bedrijven, omdat het er uiteindelijk niet toe doet. Kanker toont aan dat de belangrijkste pijlers in een mensenleven vertrouwen en liefde zijn. Maar bovenal heeft kanker me laten beseffen dat mijn vertrouwen in een allesomvattende kracht onverwoestbaar is. Dat ik een deeltje ben van die kracht. Dat ik een klein mens ben, maar dat ik in die kleinheid groot mag zijn. Uiteindelijk zal kanker ervoor zorgen dat ik mijn vleugels uit zal slaan en dat ik word wie ik wezenlijk ben.