Herinneringen

De in dit boek gepubliceerde herinneringen aan Dostojevski werden door zijn tweede vrouw in de jaren 1911 - 1916 op papier gezet, vijfendertig jaar na de dood van Dostojevski. Anna Grigorjevna, die haar herinneringen schreef op grond van het door haar genoteerde materiaal in aantekenboekjes en dagboek, heeft de veertien laatste jaren van Dostojevski's leven die tenslotte roem, rust en welstand brachten, van zeer dichtbij meegemaakt en is dus iemand die wat te vertellen heeft. Zij doet dat met een zekere terughoudnedheid, met een vleugje hagiografie hier en daar met kritiek soms ook op Dostojevski's ziekelijke jaloezie, zijn goedgelovigheid, zijn wereldvreemdheid en onvermogen tot praktisch denken en handelen. Zij schrijft over de talloze stormachtige gebeurtenissen in dit unieke schrijversleven, in en buiten Rusland. Dit zijn dan ook zowel literaire als levensherinneringen. Recensie(s) Memoires van de weduwe van Dostojevski, , geschreven tussen de jaren 1911 en 1916. Zij hebben betrekking op de periode 1867 tot 1881, het sterfjaar van Dostojevski. Het accent valt op de persoonlijke verhouding van deze zeer toegewijde echtgenoote tot de Russische schrijver en op de vele moeilijkheden vooral van financiele aard, waarmee het echtpaar werd geconfronteerd. De memoires geven een beeld van Dostojevski als echtegenoot en vader, maar werpen geen nieuw licht op zijn werk. Uiteraard wijdt de schrijfster ook aandacht aan Dostojevski's ziekelijke jaloezie, zijn hartstocht voor het roulettespel en zijn reacties op de dood van zijn twee kinderen. Merkwaardig genoeg blijft de geestelijke problematiek van deze gecompliceerde persoonlijkheid (bv. zijn worsteling met het atheisme)) in deze gedenkschriften onaangeroerd. Hierdoor krijgt de lezer een beperkt, enigszins vertekend beeld van de schrijver van Boze geesten". Voortreffelijke vertaling. (NBD|Biblion recensie, P. Krug)