VERLOREN TUIN

Prachtig en poëtisch geschreven verhaal over liefde, verlies en verlangen: een juweeltje! Dit is wat ik weet over de liefde. Ze wordt iedere dag op de proef gesteld, en dat wat niet wordt vernieuwd, gaat verloren. Het is een eigen keuze om juist meer of juist minder betrokken te raken. Als in de lente van 1941 Londen steeds onveiliger wordt, besluit Gwen Davis als vrijwilligster een project te gaan leiden op een Engels landgoed in de provincie. Ze begeleidt daar een groep jonge meisjes die ten behoeve van de oorlog voedsel verbouwen. Ver weg van de oorlog heeft Gwen zo haar eigen strijd te leveren. Ze is onzeker en eenzaam en maakt moeilijk contact met de groep. Maar door haar steeds betere relatie met Jane, het oudste meisje uit de groep, weet ze uiteindelijk een hecht team op te bouwen. Op hetzelfde landgoed bevinden zich tijdelijk soldaten die op uitzending wachten en over wie kapitein Raley de leiding heeft. Gwen gaat met Raley een intieme vriendschap aan, waardoor ze zich voor het eerst in haar leven gewaardeerd, minder onzeker en uiteindelijk zelfs aantrekkelijk voelt. De verloren tuin laat ons een andere kant van de oorlog zien. Een verlaten gemeenschap, die zich maar al te zeer bewust is wat er zich aan de andere kant van de Noordzee afspeelt. Helen Humphreys weet op poëtische en beeldrijke wijze het verlangen voelbaar te maken. Ze weet emoties delicaat te omschrijven zonder dat het te sentimenteel wordt. Helen Humphreys woont in Ontario en publiceerde eerder vier dichtbundels en twee romans waarvoor ze vele prijzen ontving. Met De verloren tuin staat zij al wekenlang in de Canadese bestsellerlijsten. `Uiterst nauwgezet, helder proza (...) fonkelende dialogen en lyrische beschrijvingen.´ - The New York Times `Humphreys geeft overtuigend Gwens eerste, vluchtige ervaring van diepe vriendschap en liefde weer. Humphreys schrijfstijl is erg elegant.´ - Publishers Weekly `Prachtig geschreven ontwikkelingsroman. Humphreys schrijft met een poëtische gevoeligheid.´ - Booklist `Verzuimt nergens om de realiteit aan het ideaal, het historische aan het tijdloze te koppelen.´ - San Francisco Chronicle