TUSSEN TIBETAANSE OREN

Tibetanen zijn 'populair'. Ze worden door de rest van de wereld geïdealiseerd en gezien als een verlicht volk dat zich stralend en diepzinnig boven hun droevige lot weet te verheffen. Tussen Tibetaanse oren vertelt een ander verhaal. Evelijne Bruning schetst hierin een beeld van een vluchtelingengemeenschap aan de voet van de Himalaya. Ze werkte daar mee aan een onderzoek naar de behandeling van een typisch Tibetaanse aandoening die rLung wordt genoemd: 'windziekte'. Deze ziekte doet het meest denken aan wat wij in het Westen psychiatrische klachten zouden noemen. Aan het begin van haar verblijf heeft de schrijfster nog een hoofd vol droombeelden, maar die worden al snel achterhaald door een onverwachte werkelijkheid. Niet alleen blijkt haar goede vriendin Mary, die het onderzoek zou leiden, chaotisch en onberekenbaar, maar ook zijn de Tibetanen lang niet altijd zo vriendelijk en vreedzaam als ze gedacht had. De levensverhalen van de twintig Tibetanen met rLung die Evelijne voor het onderzoek wekelijks thuis bezoekt vormen de achtergrond waartegen zij haar eigen vooroordelen en die van anderen glashelder afzet. Debuut van een jonge vrouw met een oorspronkelijke visie en een frisse stijl van schrijven. Evelijne Bruning (1970) studeerde culturele antropologie. Voor haar afstudeeronderzoek, waarmee zij een prijs van het Leids Universiteits Fonds won, reisde ze naar India; de verhalen in haar boek zijn grotendeels gebaseerd op ervaringen uit die tijd. Zij woont met haar gezin in een klein stadje in Vietnam waar ze in een ontwikkelingsproject werkt.