TEKENS VOOR DE EEUWIGHEID

Erich von Daniken behandelt alle bestaande theorieën over Nazca, geeft i een historisch overzicht van de ontdekking en het onderzoek van de figuren en komt met een geheel nieuwe, spectaculaire theorie over dit raadselachtigste prentenboek uit de geschiedenis van de mensheid. Erich von Daniken, in 1935 in Zwitserland geboren, behoort tot de succesvolste internationale non- fictionauteurs. Sinds zijn bestseller Waren de góden kosmonauten? (1968) zijn Von Danikens boeken in 28 talen uitgegeven. Inmiddels zijn er meer dan twintig titels verschenen, met een gezamenlijke oplage van 51 miljoen exemplaren. Zijn onderzoekswerk is internationaal onderscheiden. Al eerder heeft Erich von Daniken zich beziggehouden met het raadsel van Nazca: het unieke, uitgestrekte lijnencomplex op deze Peruviaanse hoogvlakte, ver van iedere beschaving. De afgelopen dertig jaar is de schrijver er vele malen geweest, en hij dacht dat hij alles wel had gezien, alles kende. Totdat hij besloot de hele hoogvlakte en de ongelooflijke, deels kaarsrecht afgeslepen bergruggen opnieuw vanuit de lucht te verkennen, waarbij hij meer dan 1200 foto’s maakte. Bovendien heeft hij alle literatuur over Nazca bestudeerd. Hij kent alle theorieën en speculaties en kan na zijn onderzoek ter plekke maar één conclusie trekken: alles wat tot nu toe over Nazca werd geschreven, is grote onzin. Beroemd zijn de lijnfiguren die in de kiezelbodem van de Nazca-vlakte zijn ‘gekerfd’. Daartoe behoren grote tekeningen van dieren, zoals een spin, een kolibrie, een aap en een vis. Maar er zijn ook dunnere, kilometers lange lijnen bij. Bovendien zijn op de naburige bergwanden koppen te vinden die aan menselijke hoofden doen denken. Maar op de nieuwe foto's van Erich von Daniken zien we ook nog onbekende figuren en tekens op andere plaatsen, evenals de (ook door wetenschappers als zodanig aangeduide) ‘landingsbanen’, patronen die zich niet op vlak terrein maar op de bergruggen bevinden en waarvoor alle traditionele verklaringen tekortschieten.