Tegen de draad in

Bij de watersnood van 1953, nu zestig jaar geleden, ontving Nederland noodhulp uit alle landen. Onder de kop 'En nu wij' betoogde Vrij Nederland dat de paar miljoen gulden ontwikkelingshulp van Nederland daar schamel bij afstak. Een dominee, een pater, een onderwijzer, een vakbondsman en een hoogleraar pakten de uitdaging op en pleitten voor oprichting van de mondiale hulporganisatie Novib. In de jaren zestig en zeventig ontstonden meer hulporganisaties, honderden Wereldwinkels, tientallen landensolidariteitscomités en duizenden lokale derde wereldgroepen. De maatschappelijke betrokkenheid groeide en demonstraties, boycotcampagnes, bezettingen, prikacties en manifestaties werden breed gedragen. Hans Beerends, al sinds de jaren zestig als activist en publicist betrokken bij de derdewereldbeweging, beschrijft in dit boek op indringende en kleurrijke wijze hoe deze betrokkenheid onderdeel was - en nog steeds is - van de Nederlandse samenleving. Na een korte inzinking in de jaren negentig kwam vanaf 2000 een generatie op die politieke gedrevenheid koppelde aan pragmatisme. De gebalde vuist werd afgewisseld met een reikende hand. Tegen de draad in eindigt verwachtingsvol. Beerends laat met tal van voorbeelden zien dat het inzicht groeit dat veranderingen niet alleen noodzakelijk zijn, maar ook mogelijk. Hans Beerends (1931) was medeoprichter en coördinator van de wereldwinkelbeweging, voorzitter van het milieu/derde wereld samenwerkingsverband 'Honger Hoeft Niet. Hij is auteur van o.a De Nederlandse ontwikkelingshulp in discussie (1977), Dertig jaar Nederlandse Ontwikkelingshulp (1981), De derde wereld beweging (1993), Weg met Pinochet - een kwart eeuw solidariteit met Chili (1998) en De Bewogen Beweging - een halve eeuw mondiale solidariteit (2004, samen met Marc Broere).