Survivor Café

Om na bijna 75 jaar en duizenden waardevolle publicaties nog iets nieuws over de Holocaust te willen schrijven moet je veel lef of een sterke motivatie hebben. Elisabeth Rosner heeft beide: ze is de dochter van een overlevende van de judeocide én ze wil haar persoonlijk traumatisch verhaal opentrekken en met alle slachtoffers van genocides en "schendingen van de mensenrechten" delen. Ze doet dat met behulp van een indrukwekkende historische, sociologische en psychologische bagage. Ze beklemtoont zowel de uniciteit van de Sjoa als het universalisme van de vele massamoorden in haar eigen tijd. Daardoor ontwikkelde ze een grote empathie met slachtoffers uit Afrika en Azië, met de vervolgde Japanse Amerikanen tijdens WO II en zelfs met de kinderen en kleinkinderen van fascistische en nationaal-socialistische daders. Ze combineert de grimmigheid van haar verdriet over het Joodse lijden met haar groeiend inzicht in de diepten van onverschilligheid, haat en sadisme waartoe haar tijdgenoten blijkbaar in staat geweest zijn en nog altijd zijn. Je kan dit heel persoonlijke, vlot geschreven verhaal van een dochter daarom ook als een beknopte en becommentarieerde encyclopedie van de moderne wreedheid lezen of, nog beter, als een therapeutische maar allesbehalve naïeve reflectie daarop. Rosner staat niet aan een Klaagmuur, maar eerder voor een naturalistisch, ongenadig fresco, een Aanklaagmuur tegen al dat onrecht en een poging om, in de geest van de Zuid-Afrikaanse "commissies voor waarheid en verzoening", in de nabije toekomst alle scheidingsmuren tussen individuen en groepen te slopen. Ludo Abicht doceerde literatuur en filosofie aan de University of New Brunswick (Canada), Antioch University en UC Berkeley (VS), de UGent en de UAntwerpen. Hij publiceerde talrijke boeken en artikels over joodse cultuur, het Midden-Oosten, filosofie, ethica, integratie en nationalisme.