STRAATLEVEN

'Ik had geen huis, dus waar moest ik heen? De kroeg in. Maar die gaan rond een uur, half twee dicht. En daar loop je dan. Je krijgt slaap en je duikt ergens neer. In een portiek of op het gras. Op maandag ga je soep halen bij de soepbus. Daar vraag je om een deken omdat het koud is en dan duik je het park in of je gaat onder de Euromast liggen. Soms kruip je in een container. Daar lig je beschut. Dan ben je een zwerver. Je hebt niets. Het geld wat je hebt, dat heb je al verzopen. Het is een zwaar leven.'
Zomaar een fragment uit een van de verhalen die dak- en thuislozen vertellen in dit boek. Het zijn hun levensverhalen - boeiend, soms grappig, vaak schokkend. Ze vertellen het omdat ze willen dat er iets van hen blijft bestaan in een maatschappij waar ze eigenlijk niet meer aanwezig mogen zijn.
Maar ze vertellen hun verhaal ook om te waarschuwen. Want misschien is er iemand die er iets aan heeft. Straatleven bevat achttien verhalen van dak- en thuislozen in Rotterdam, ge ustreerd met sprekende foto's. Elk verhaal kwam tot stand na langdurige gesprekken. Hiermee geeft Straatleven een veelkleurig beeld van het verleden en het heden van veel dak- en thuislozen.
Met een woord vooraf van majoor Bosshardt.
Lycia Huissen en Roeland Kaai werken beiden als maatschappelijk werker in een dienstencentrum voor dak- en thuislozen te Rotterdam.