Sjans !

'Van top tot teen in het zwart, met ondoorgrondelijke oogopslag en schoorvoetende tred - ik was existentialiste - liep ik via het Kleine Gartmanplantsoen naar het Walhalla uit die tijd: het uitgestorven Leidseplein. Die ingetogen motoriek en habitus had ik me met veel moeite eigen gemaakt; van nature liep ik als een kievit en praatte honderduit.'
De lichtzinnige herinneringen van Annemarie Oster zijn uniek in de Nederlandse literatuur. Er zijn maar weinig schrijfsters die zo openhartig, vilein en met de nodige zelfspot de balans van hun eigen leven durven opmaken. Daarbij heeft Annemarie Oster een groot deel van haar jeugd verkeerd in de artistieke wereld van het Amsterdamse Leidseplein, het theater en de televisie, wat borg staat voor saillante anekdotes over schrijvers, kunstenaars, acteurs en allen die daarvoor door willen gaan.
Annemarie Oster is de dochter van toneeldiva Ank van der Moer en acteur en theaterdirecteur Guus Oster. Twee uitgesproken persoonlijkheden die het zo druk hadden met hun Malle Mooie Vak dat hun dochter nu eens werd ondergebracht bij haar grootouders in Drenthe, dan weer bij pleeggezinnen in Leusden en Amersfoort. Af en toe verwaardigden haar ouders zich om, tussen de bedrijven door, bij haar langs te komen. In haar gymnasiumtijd gaat de aantrekkelijke Annemarie bij haar moeder wonen, vlak bij de plek waar de Pleiners en hangjongeren hun opwachting maken. Het is het begin van een tragi-komische reeks liefdesavonturen die door Annemarie Oster met sardonische ironie zijn opgeschreven.