Salammbo

Salammbô wordt door Flaubertkenners beschouwd als een van de meesterwerken van Frankrijks grootste stilist uit de negentiende eeuw. Het werd geschreven na Madame Bovary en voor de definitieve versie van L'éducation sentimentale. Het is het voorbeeld geworden voor de schrijvers van historische romans.In dit werk heeft Flaubert, met een visionaire bewogenheid, een van de belangrijkste centra van de Punische beschaving uit de oudheid opgeroepen. Het onderwerp, de Huurlingenoorlog tegen Carthago (240-237 V. Chr.), wordt onder Flauberts handen tot een algemener thema: de strijd tussen een civilisatie en de door haar verdrukte groepen, hier de Barbaren genoemd. Als voornaamste historische bron heeft Flaubert het verslag genomen van de Griekse kroniekschrijver Polybius, die deze episode als een van de wreedste uit de geschiedenis der mensheid karakteriseert.Gustave Flaubert (1821-1880) schreef zes boeken, die elk op hun eigen manier een mijlpaal zijn in de literatuurgeschiedenis: Madame Bovary (1857), de grondslag van het realisme in de romanschrijfkunst Salammbô (1862), het romantisch-fantastische historische fresco De leerschool der liefde (1869), waarin onze voornaamste hartstocht diep wordt gepeild De verzoeking van de heilige Antonius, waarin de nachtzijde van het bestaan aan de orde komt Drie verhalen (1877), waarin het symbolisme al wordt aangekondigd, en Bouvard en Pécuchet (onvoltooid), dat in zijn ironische verzameling clichés zelfs postmodern aandoet.De dichter Hans van Pinxteren is in 1980 bekroond met de Martinus Nijhoffprijs voor vertalingen. Hij vertaalde onder anderen Artaud, Balzac, Flaubert, Montaigne, Rimbaud en Stendhal.