Panorama Op De Wereld

Panorama op de wereld - Het landschap van Bosch tot Rubens biedt een overzicht van de ontwikkeling van de landschapskunst in de Zuidelijke Nederlanden van omstreeks 1500 tot 1675. De traditie die daar werd gevormd ging vooraf aan het typisch Noord-Nederlandse realistische landschap dat in de zeventiende eeuw, mede onder invloed van het Zuiden tot bloei kwam. De verbeelding in de Zuid-Nederlandse landschapschilderkunst wordt gekarakteriseerd met begrippen als fantastisch, evocatief en panoramisch. In de zestiende eeuw waren zulke landschappen betekenisdragend: in de voorstellingen werd de symboliek van het landschap gepresenteerd in relatie tot een historisch, in het bijzonder bijbels of mythologisch onderwerp. In deze context wordt het landschap gezien als symbool voor de wereld, analoog aan het leven van de mens. Aan de basis van deze traditie staat de kunst van Jeroen Bosch, wiens dikwijls raadselachtige landschappen de inspiratie vormden voor tal van latere ontwikkelingen. In de landschappen van Paul Bril, Peter Paul Rubens en tal van andere Zuid-Nederlandse landschapschilders krijgen deze ontwikkelingen tot ver in de zeventiende eeuw gestalte.