Overspel

BOB MENDES Door de schuld van Sohja, zijn ex, was Thomas Leerdam van manager van een vijfsterrenhotel afgezakt tot slecht betaalde receptionist in een rendez- voushotel. Het heimelijke gedoe en de sfeer van overspel hingen hem sommige dagen zo de keel uit dat het hem leek of alleen een winnende lottocombinatie nog redding kon brengen. Toen op een dag een rijke zaken man een attachécase in een hotelkamer achterliet, dacht hij daarmee de jackpot te zullen winnen. Maar voor hij zijn vindersloon kon incasseren, sloeg het noodlot opnieuw toe. Hij werd beschuldigd van zedenfeiten en moest in de gevangenis. Toen hij weer vrijkwam, zat hij pas echt aan de grond. Zijn enige lichtpunt was de illegale Katja, die hem onderdak verleende. Gelukking had hij kopieën gemaakt van de documenten in de akteras, documenten waaruit bleek bat twee prominente figuren- die schuilgingen achter de namen Noa en Holy-een ingenieus systeem hadden uitgedokterd om de staatskas te plunderen. Intussen had hij geleerd dat eerlijkheid niet loont. Noa en Holy zouden moeten betalen voor het onrecht dat hem-en Katja-werd gedaan. Maar daardoor kwam hij in botsing met de machtigste aller tijden: de geneesmiddelemindustrie. Nu was het geet kwestie van afpersing meer, maar van leven of dood. Een huiveringwekkend en toekomstvoorspellend verhaal, waarin arme sukkelaars het opnemen tegen rijke oplichters die de medische wetenschap aan hun kant hebben. BOB MENDES (www.mender.be en www.crime.be) is in ons taalgebied de uitvinder en de meest uitmuntende beoefenaar van de factionthriller. Mendes is ook international een zeer succesvolle auteur. Voor Vergelding en De kracht van vuur ontving hij respectievelijk 1993 en 1997 de Gouden Strop. In Vlaanderen sleepte hij in 2004 de feldegeerde Diamanten Kogel in dewacht met zijn thriller Medeschuldig. De pers over het van BOB MENDES: 'Maatschappijkritiek nooit veraf [...] psychologische tekening van zijn personager [...] hoge graad van spanning [...] gemakshalve tot de misdaadliteratuur gerekend, maar overstijgen terzelfdertijd de klassieke wetten van het genre.' - DE STANDAARD DER LETTEREN