Nazomer

In Het goede boek , een van de weinige historisch te noemen romans van Willem Brakman (de tijd is zo'n eeuw geleden), speelt huize Tivoli in het dorpse stadje H. al een belangrijke rol. In Nazomer lijkt de historie zich in het heden te herhalen.
Net als in Het goede boek krijgt de hoofdpersoon het huis door een erfenis in handen, en dreigt hij het door notariële machinaties weer kwijt te raken. En ook in aantal begrafenissen geven de beide boeken elkaar niet veel toe. Maar veel is er ook veranderd: het huis staat op instorten; of de gereedstaande werktuigen (die niet in actie komen) ter consolidatie of tot afbraak dienen blijft in het vage.
De hoofdpersoon lijkt ditmaal wel erg veel op de schrijver; zijn bespiegelingen geven een rake karakteristiek van Brakmans schrijverschap. De mannen die, afgezien van de erflater, ter aarde zullen worden besteld hebben wel wat weg van Brakmans eigen vrienden, zoals hij die geportretteerd heeft in De koning is dood . Echte portretten zijn het ook nu natuurlijk niet geworden; daarvoor gaat de gang van het verhaal, die de schrijver nu eenmaal volgen moet, te vaak de andere kant op. Het resultaat is navrant, vaak bizar, vol doodsangst en erotiek, en haast op iedere bladzij regelrecht poëtisch en/of ongelooflijk geestig.