Nazaad

* Een stimulerend, provocerend boek
*
Een waardige opvolger voor Het ultieme transfer
*
Over de stoomfluitdemocratie, digioten en bange Europese renteniers
Vijf jaar na zijn eerste ophefmakend essay Het ultieme transfer pakt auteur Hugo de Ridder uit met een nieuw verrassend verhaal over het eerste decennium van de volgende eeuw. Hierin beschrijft hij hoe ingevolge snelle, onbeheersbare evoluties de Westerling zich steeds meer afschermt van de vijandige buitenwereld, een eigen virtuele realiteit opbouwt en het engagement vervangt door toeschouwen.
De hoofdpersoon, commentator Paul Rankriet, roept in een postuum uitgegeven manifest de nieuwe generatie op tot een revolutionaire daad om de binnenwereld van de mens opnieuw in harmonie te brengen met de buitenwereld. Zijn analyse bestrijkt onder meer de evolutie van het gezin (stamboom wordt bonenstaak), de politiek (de stoomfluitdemocratie), de samenleving (digioten versus intellectuelen), de geheime spermabank (boodschap aan mijn nazaad), de opkomst van de bange Europese rentenier, de a-, b- en c-ouders, de screen-agers, en vele andere maatschappelijke thema’s.
‘Ik ben een journalist, geen filosoof, geen wetenschapper,’ noteert Rankriet, ‘in dit boek beschrijf ik evoluties die ik heb waargenomen. Ik probeer hun onafwendbare evolutie te voorzien. Verwacht dus geen futurisme, geen science-fiction, gewoon de logische consequenties van wat nu bezig is.’