Met de meeste hoogachting

Hoe is het om een steen te zijn? Bestaan er christelijke of depressieve planten? Ergens in geloven -hoe doe je dat? Hoe haal je het als profeet in je hoofd te beweren dat je namens God spreekt? Waarom lopen de tranen over je wangen bij sommige muziek? Waar komt schoonheid vandaan? Hoe bezorg je je kind een mooie eer-ste herinnering? Het zijn slechts enkele van de vragen die dichter Erik Menkveld stelt aan uiteenlopende figuren als Boeddha, de saxofonist John Coltrane, de dichter Martinus Nijhoff, de profeet Ezechi de componist Robert Schumann, de beeld-houwer Hildo Krop, de Amerikaanse poet laureate Louise Gluck, en de dichteres F. Harmsen van Beek. Hij schrijft ze brieven - ge pireerd door de brieven van de grote Italiaanse dichter Petrarca aan klassieke auteurs als Cicero en Seneca. Petrarca rekende hen tot zijn 'familie en vrienden'. Zo schrijft ook Menkveld aan familie en vrienden. Op openhartige en persoonlijke toon 'praat' hij met ze over essenti kwesties die hun werk in hem op-roept. Dat levert aanstekelijke, met grote betrokkenheid ge-schreven beschouwingen op waarbij vanuit steeds andere invalshoeken onderzocht wordt wat kunst, waarheid, schoonheid en verbeelding zijn, en wat zij teweeg kunnen brengen. 'Moet je die opzwepende, kaleidoscopische bomtapijten horen! Onnavolgbaar! Nooit geweten dat een drummer kan ontroeren!'