Magenta

Door de verf doe ik steeds een beetje magenta. Het is een van mijn geheimen. Het roze van magenta laat de kleuren gloeien. Geel wordt geler of zelfs oranje, het rood wordt dieper rood. Blauw wordt intenser. Wanneer de verf droogt is niet meer te herkennen uit welk potje of tube de kleur afkomstig is. Met magenta gaat alles er een beetje ouder uitzien, maar de kleuren blijven helder. Het is in de loop der jaren een succesformule geworden. Bij het zien ervan hebben de experts steeds weer opnieuw gezegd: 'Prachtig, eerste kwaliteit.' Magenta. Avonturen van een meestervervalser is geschreven in het huis van bewaring in Orleans, nadat Geert jan Jansen door de Franse politie was opgepakt als 'de grootste vervalser van deze eeuw'. Enerzijds is dit boek een verslag van twintig jaar leven in de kunsthandel: Geert jan Jansen neemt de lezer mee langs kunstenaars, verzamelaars en ateliers in Europa en Amerika. We lezen over litho's van Karel Appel, gouaches van Asger Jorn, tekeningen van David Hockney en zeefdrukken van Andy Warhol. Anderzijds is Magenta het geestige relaas van een getalenteerd galeriehouder en schilder die, vervolgd wegens vervalsing van kunstwerken, vijf jaar lang aan internationale opsporing wist te ontsnappen. Recensie(s) Schaamteloze bekentenissen van een kunsthandelaar die jarenlang falsificeerde: Matisse, Mondriaan, Jorn, Picasso, Chagall, maar eerst en vooral Appel (magenta is een kleurstof die hij daarbij gebruikte). De politie zit hem meermalen op de hielen, tot hij in Frankrijk wordt gearresteerd. Maar bewijzen zijn moeilijk te leveren: vrijlating volgt. Bedrog kent geen grenzen, dus ook bankkluisjes lichten en fraude met vliegtickets vallen in de termen. Verhalen over bijzondere mensen als Rietveld, Zadkine, Van der Elsken, Jaffé, Peggy Guggenheim, Rauschenberg, Warhol gaan zó moeiteloos over in verslagen van zijn schelmenstreken dat je die bijna accepteert; dit temeer daar hij de hele kunsthandel en veel kunstenaars als hoogste norm toeschrijft wat zíjn enige norm is: geld maken. Avonturier en scharrelaar als hij is, vindt hij makkelijk runningmates in het kwaad, Adriaan Venema bijv. Een wisselend en interessant leven maakte hem niet rijk. Vandaar dat hij ons nu uitnodigt zijn boek te kopen: ook een mens die nooit te beroerd was om een ander een poot uit te draaien moet toch leven? (Biblion recensie, J. Kleisen.)