Luchtgezichten

'De herinneringen aan het wintermeisje uit mijn jeugd hangen in de nacht tegen de gevels van de binnenstad. De bijna lege laatste tram schuift door de smalle straten. Hij brengt me terug naar de kamers boven mijn spiegelatelier en leidt me met elke volgende hoek die hij omdraait verder weg van de vrouw die ik de afgelopen vier maanden iedere week een middag lang heb voorgelezen.'

Na dertig jaar staat Lambert Hofman plots weer voor zijn onbereikbare jeugdliefde Lana. Het ‘wintermeisje’ waar hij ooit verliefd op was, blijkt blind te zijn geworden en is op zoek naar een voorlezer. Lambert besluit, onder een andere naam, die rol in haar leven te gaan vervullen.

Luchtgezichten is een ragfijne, zintuiglijke roman over de schommelingen van het hart en de tijdelijke troost van mooie verhalen wanneer in de liefde onherroepelijk wordt verloren.

Gie Bogaert (1958) publiceerde zeven romans en een verhalenbundel. Hij schreef columns voor Radio 1, Radio Klara en het tijdschrift Kunst & Cultuur, en een tv-filmscenario voor de Ikon/Canvas-reeks Over de liefde. Tevens is hij leraar Nederlands en Engels, alsmede prozadocent aan de SchrijversAcademie. Bogaert woont in Antwerpen.

De pers over Gie Bogaert en zijn oeuvre:

‘Virtuoos.’ De Morgen

‘Groot stilistisch vakmanschap.’ Haagsche Courant

‘De meest lyrische onder de Vlaamse auteurs. Een tintelende ervaring.’ Knack

‘Balanceerkunst.’ de Volkskrant

‘De meester van de kleine speelruimte.’ De Standaard der Letteren

‘Proza van een onthutsende schoonheid.’ Radio Wereldomroep