Lolita lezen in Teheran

Ieder mens heeft een droom - en dit is het verhaal van de droom van Azar Nafisi. Twee jaar lang komen zeven jonge vrouwen elke donderdag in het geheim bij haar thuis bij elkaar, om te praten over de verboden boeken uit de westerse literatuur die ze gelezen hadden.
In het begin waren ze terughoudend, en waren ze bang om uit te spreken wat er in hun hoofd omging. Maar het vertrouwen groeide en al snel spraken ze vrijuit over hun dromen en hun teleurstellingen, terwijl hun geschiedenissen zich vermengden met de verhalen die ze lazen: The Great Gatsby, Pride and Prejudice, en vooral Lolita - hun Lolita, zoals zij zich die voorstelden in Teheran.
Lolita lezen in Teheran is het onvergetelijke verhaal van deze jonge vrouwen en hun verboden bijeenkomsten - een bijzonder boek over moed en verdriet, en over de triomf van de verbeelding. In Lolita lezen in Teheran reconstrueert Azar Nafisi haar persoonlijke geschiedenis. In 1995 besliste ze haar droom te vervullen door 7 van haar beste vrouwelijke studenten te selecteren die bij haar thuis kwamen om over vanalles te discussiëren. Ze vormen een soort leesclub. Ze praten en lachen over de relaties met hun partners en debatteerden over de sociale, culture en politieke realiteiten van het leven onder de strikte Islamitische regels. Lezen is voor deze jonge vrouwen een daad van verzet. Lolita is voor hen een metafoor voor de Islamitische Republiek, Humbert Humbert vergelijken zij met Ayatollah Khomeini.
Haar belevenissen stelt Azar Nafisi voortdurend in het perspectief van de literatuur, de grote literatuur van zowel het Westen als van de Oriënt. Want alles begint en eindigt bij de verbeelding en de verbeeldingskracht.