Kunst van janus secundus

Janus Secundus, die leefde van 1511 tot 1536, is onze beroemdste Nederlandse dichter omdat hij in het Latijn schreef. Guépin heeft zijn Kusgedichten in Nederlandse verzen vertaald en van een commentaar voorzien. Maar het boek gaat over meer. Het heet De kunst van JANUS SECUNDUS. Het is zijn opvatting dat het kunstwerk pas wordt voltooid tijdens de lectuur, en wel m de verbeelding van de lezer, die zo meeleeft met de hoofdpersonen van het gedicht, dat hij bij voorbeeld in een kusgedicht zelf door Neaera wordt gekust. Hij leeft mee in de goddelijke wereld van de poëzie. Deze theorie wordt geïllustreerd met een groot aantal vertaalde gedichten, zowel van Secundus als van voorgangers en navolgers. Ter vergelijking wordt ook wel verwezen naar de moderne poëzie, die er niet zo best vanaf komt. De mensen kunnen tegenwoordig heel briljant paren, maar ze hebben er niet over nagedacht datje ook virtuoos zou kunnen zoenen, al zuigend en blazend en bijtend. Die kunst is vergeten. Het kunstig zoenen geeft een diep afdalend gevoel van binnen, dat je ziel naar buiten lijkt te halen. In de vermenging van adem in de kus worden de minnaars één van lichaam en ziel, het doel toch van alle ware liefde, want adem is ziel. R Tuynman heeft uitvoerig het handschrift bestudeerd dat als kopij heeft gediend voor de eerste druk uit '1541 van de VERZAMELDE WERKEN, die was verzorgd door Secundus' broer Marius. Tuynman laat in zijn bijdrage zien dat Marius zijn werk uiterst consciëntieus heeft gedaan: een nieuwe tekst is niet nodig. Deze conclusie staat lijnrecht tegenover een idee dat onlangs in een dissertatie verdedigd werd. Secundus heeft het nog nooit zo goed gehad. Na dit boek is de geschiedenis van de poëzie, klassiek of modern, niet meer dezelfde.