Kapot!

Bij de laatste flat hangt een groepje leeftijdsgenoten rond de brievenbussen. Ze zitten op scooters, roken en maken grapjes tegen elkaar. Een weedlucht waait Erik tegemoet als hij dichterbij komt. ‘Kijk die Blanda, die heeft een baby.’ Een Marokkaanse jongen van een jaar of zestien wijst z’n vrienden op de kinderwagen van Erik. ‘Whollah, je hebt te veel gezopen, blinde sukkel’, zegt een andere Marokkaan. ‘Het is een folderman.’ Erik reageert niet. Hij loopt langs de jongens naar de brievenbussen. ‘Hey man, doe mij ’s zo’n focking folder.’ Zonder op de opmerking te reageren pakt Erik de folders uit de tas en begint ze in de brievenbussen te proppen. ‘Hey kaas, ben je doof, man. Ik vraag je wat.’ De Marokkaanse jongen komt van z’n scooter. ‘Je bent toch niet doof, man, of wil je niet met buitenlanders praten. Ben je racist of zo?’ Erik probeert wat extra geld bij elkaar te verdienen om in september naar de universiteit te kunnen. Naïma is een eerstejaarsstudente Geneeskunde en loopt stage in het lokale ziekenhuis. Ze wonen in elkaars buurt, maar leven in verschillende werelden die elkaar niet raken. Tot er op een regenachtige winteravond iets gebeurt wat niet alleen hun levens volledig overhoopgooit, maar waardoor ook de paden van hun families elkaar kruisen.