Jonggestorven Abrikozen

De Chinese dichter Meng Jiao leefde van 751 tot 814, en is dus een tijdgenoot van Karel de Grote, en ook van de nog iets bekendere dichter Bai Juyi (Po Tsjoe-i). Zijn leven valt midden in de Tang-periode, een gouden tijd voor de Chinese cultuur. Maar een gelukkig leven was het niet: Mengs drie zonen stierven jong, hijzelf slaagde pas op middelbare leeftijd voor zijn ambtenarenexamen en voldeed vervolgens matig, zodat hij geen carrière maakte. De late gedichten, en dat zijn de gedichten die Lloyd Haft in Jonggestorven abrikozen heeft bijeengebracht, dragen er de sporen van: de onaandoenlijkheid van de veelal winterse natuur past bij de stemming van de mens die zijn illusies één voor één is kwijtgeraakt en zich vastklampt aan de laatste - de illusie dat er in een taal iets vastgelegd kan worden dat beklijft. Dié illusie houdt inmiddels al 1200 jaar stand, en blijft tot het Rijk van het Midden: in verre uithoeken van de wereld wordt ze verspreid door prachtige vertalingen, zoals The late poems of Meng Chiao, tranlated by David Hinton (Princeton 1996), en nu dan in Jonggestorven abrikozen, vertaald door de dichter en sinoloog Lloyd Haft.