JazzDance.nl

'Swingen is op tijd te laat zijn' zei Hans van Manen, die in 1956 voor het Scapino Ballet de eerste Nederlandse jazzchoreografie maakte. De jazzdans kwam hier pas na de Tweede Wereldoorlog tot bloei. Vele dansers, choreografen en docenten hebben gevochten om die dansvorm een volwaardige plaats in de Nederlandse theaters te geven. In deze publicatie wordt die inspirerende geschiedenis onderzocht. Na een bespreking van de Amerikaanse wortels van de jazzdans maken de persoonlijke verhalen van onder meer Henny Kamerman, Benjamin Feliksdal, Lucia Marthas, Frank Sanders en Glenn van der Hoff duidelijk hoe hard de verschillende generaties hebben moeten werken om erkenning te krijgen voor de Nederlandse jazz-dans. De opgenomen premi lijsten geven een gedetailleerd inzicht in de prestaties van toonaangevende gezelschappen. Tegenwoordig lijkt de jazzdans in Nederland zijn eigen gezicht te hebben verloren en te zijn samengesmolten met andere vormen van podiumdans. Jazzdansgroepen als Djazzex en Jazz Extension Dance Theater zijn verdwenen. In dit boek wordt een poging gedaan in kaart te brengen wat er moet gebeuren om jazzdans terug te brengen op de Nederlandse podia. Het wil daarmee ook een bron van inspiratie zijn voor hedendaagse jazzdansers.