INTERNE GENEESKUNDE

Dit boek verscheen voor de eerste keer in 1969. De 21 auteurs stonden toen onder leiding van dr. Den Ottolander, die ook de volgende negen drukken verzorgde. Van de eerste lichting auteurs is nog een enkeling over, praktisch alle illustraties zijn vervangen, maar de naam Den Ottolander is al die jaren de aanduiding geweest van een doek dat zijn bruikbaarheid in het Nederlandse gebied heeft bewezen. Op het omslag van deze elfde druk vindt u zijn naam nog eenmaal terug omdat een deel van de tekst afkomstig is uit de tiende druk en om de continuiteit in het redactionele beleid te onderstrepen. Waren vroeger 'Cecil' en 'Harrison' de naslagwerken voor student en (aanstaande) in- ternist, de afgelopen jaren is nog een aantal eveneens uitstekende Engelstalige handboe- ken op de markt verschenen. Door hun omvang en diepgang zijn deze zwaargewichten niet geschikt als leerboek voor de student. In dezelfde periode zijn ook diverse Engels- talige middenklassers verschenen, die vanwege een gunstige prijs/produktverhouding ook in Nederland veel aftrek hebben gevonden. Desondanks is al die jaren de behoefte aan een Nederlands leerboek gebleven, waarbij niet alleen de taal een rol speelt. De geneeskunde wordt in toenemende mate internationaal en daarbij is Engels de voertaal. Toch is er geen wereldgeneeskunde, zelfs geen Europese. Er zijn grote regionale en landelijke verschillen, niet alleen in geneesmiddelengebruik, maar ook in beleving van ziekte. Een Duitser projecteert nogal wat onvrede in zijn hart, een rol die in Frankrijk door de lever wordt vervuld. Bij Nederlanders vormen de darmen vaak een bron van ellende. Een Europese geneeskunde zal langer op zich laten wachten dan een Europese munt. Wij hebben dan ook met enthousiasme het werk van Den Ottolander overgenomen en voor deze elfde druk oude en nieuwe auteurs gevraagd de stand van zaken in hun vak gebied te beschrijven. Het zou een goed streven zijn elke bewering te baseren op uitkomsten van klinisch onderzoek dat voldoet aan de strenge eisen van de 'evidence based medicine. Dat zou zeker een veel dunner boek hebben opgeleverd dan het huidige. De bruikbaarheid zou evenwel gering zijn, omdat veel van ons handelen gebaseerd is op pathofysiologisch denken en op nog niet formeel getoetste klinische ervaring. De paragrafen over pathofysiologie en de deskundigheid van de auteurs vormen dan ook nog steeds het grootste deel van het fundament voor dit boek. Net als vroeger is Interne geneeskunde in eerste instantie bedoeld voor medische studenten. Daarnaast zullen huisartsen en niet-interne specialisten het boek kunnen gebruiken om een overzicht te krijgen van het brede gebied van de inwendige geneeskunde. Om de tekst toegankelijker te maken is het aantal figuren en tabellen opgevoerd. De indeling in twee kolommen is verlaten om wat meer ruimte te maken voor eigen aantekeningen in de kantlijn; in de meeste hoofdstukken hebben wij kernpunten uit de tekst op deze wijze aangegeven. Nieuwe hoofdstukken zijn die over geriatrie en stoornissen in het zuur-base-evenwicht. De hoofdstukken over longziekten, immunologie en nucleaire geneeskunde zijn geheel herschreven en de rest is aangepast of, waar nodig, vervangen. Een lijst van afkortingen is toegevoegd. In 1969 eindigde Den Ottolander zijn Woord Vooraf bij de eerste druk als volgt: Het streven van de schrijvers is om door regelmatige revisie te komen tot frequente, bijgewerkte herdrukken, waardoor op verantwoorde wijze een modern Nederlands leerboek van de interne geneeskunde verkrijgbaar zal zijn." Wij zullen dit streven voortzetten en stellen uw op- en aanmerkingen ten behoeve van de twaalfde druk zeer op prijs. Amsterdam, voorjaar 1996 J. van der Meer C.D.A. Stehouwer