Homeros Odysseia: De reizen van Odysseus

De verhalen over de Griekse koning Odysseus, de 'slimme man', die tien jaar vocht in de oorlog om Troje en daarna tienjaar moest rondzwerven, hebben door de eeuwen heen een groot publiek getrokken vooral dank zij de weergaloze verzen van Homeros. Ook nu nog, na drieduizend jaar, kan iedereen meeleven met de sluwe, gewiekste, aalgladde, ingenieuze strateeg Odysseus, de man van de vele listen die altijd uitkomst weet, maar die als balling op een afgelegen eiland zeven jaar geduldig en machteloos zit uit te kijken over de lege, onafzienbare zee, de 'oogstloze' zee, ziek van heimwee naar zijn vaderland Ithaka. En iedereen kan meevoelen met de zoon van Odysseus, die in de schaduw van zijn afwezige vader moet opgroeien; met de vrouw van Odysseus, Penelopeia, die haar geliefde niet kan vergeten; met de oude vader van Odysseus, die zichzelf verwaarloost nadat zijn vrouw van verdriet is gestorven; met de arme, simpele soldaat Elpenor, 'niet te best in de oorlog en niet te goed bij zijn hoofd', die van een dak valt en in de onderwereld aan Odysseus vraagt of de roeiriem waarmee hij altijd heeft geroeid op zijn graf gezet kan worden; met de uitgeputte slavin die meel moet malen en in de vroege ochtend haar taak nog altijd niet af heeft; met de 'snelvoetige Achilleus' die in de onderwereld met grote, onzekere stappen wegloopt over de grafleliewei, trots omdat zijn zoon een held wordt genoemd; met de Kykloop, een gruwelijk monster, maar hartverscheurend zielig als hij op de ochtend nadat hij door Odysseus blind is gemaakt tegen zijn ram praat over de bloemenwei en de heldere rivier; met de misdadige vrijers van Penelopeia als ze ellendig sterven in de eetzaal, en met de valse slavinnen die nog een beetje trappelen met hun voeten wanneer ze zijn opgehangen, 'maar niet lang'. Van dit boek, dat waarschijnlijk rond 75o voor Christus is ontstaan en dat sindsdien een onuitputtelijke bron van inspiratie is geweest voor beeldend kunstenaars, dichters, toneelschrijvers, operacomponisten, heeft de schrijfster Imme Dros een nieuwe, metrische vertaling gemaakt. Nieuw, omdat het Nederlands dat zij Homeros geeft soepel loopt, en helder en hedendaags is. Metrisch, omdat ook de vertaling bestaat uit hexameters, maar zonder dat die zesvoeten bij het lezen aanleiding geven tot een lelijke dreun waaronder woorden en beelden (en lezers) lijden.