Het ontstaan van de hoofse liefde

In de bronnen uit de periode tussen het uiteenvallen van het Romeinse rijk en het eind van de elfde eeuw wordt zelden of nooit over liefde tussen een man en een vrouw gesproken. Na 1100 komt daar radicaal verandering in. Er is zelfs geen thema waar in de hoofse literatuur meer aandacht aan wordt besteed. De liefde uit de twaalfde eeuw vormde een ideaal waaraan de relaties tussen man en vrouw zelfs in de moderne tijd nog worden afgemeten. Om inzicht in een cultureel verschijnsel van een dergelijke omvang te krijgen is het dan ook noodzakelijk om na te gaan welke plaats het in de samenleving als geheel innam. In dit boek wordt aangetoond dat vrijwel alleen vrouwen in de tijd voor de elfde eeuw uiting aan liefde konden geven. Als een man dezelfde gevoelens onderging, kon het zijn reputatie alleen maar schaden als hij daar ruchtbaarheid aan gaf. Aan de hand van middeleeuwse kronieken, romans, troubadourliederen, heldendichten en andere documenten laat Benjo Maso zien welke sociale veranderingen ertoe hebben geleid dat liefde voor man niet alleen aanvaardbaar werd, maar hoe het onvermogen om te beminnen zelfs als een tekort werd beschouwd.