Het delict als maatstaf

Het delict als maatstaf is een algemene methodiekbeschrijving voor het reclasseringswerk. Het gaat over het werk van de reclasseringswerker, de ketenpartners en andere betrokken organisaties. Begeleiding van de verdachte of dader door de reclassering vindt altijd plaats in gedwongen kader: de begeleiding is opgelegd door justitie. De cliënt komt dus niet uit eigen beweging. Aan dit kader zijn zowel reclassering als cliënt gehouden. Reclasseringswerkers hebben al werkend ontdekt wat het gedwongen kader voor hun methodisch handelen betekent. Een methodiekbeschrijving voor de reclasseringswerkers bestond echter nog niet. Daar was, zeker na de ontwikkeling van het diagnostisch instrument RISc, behoefte aan. Immers: wat heb je aan een goede diagnose als je geen methodiek hebt voor de begeleiding? Recente ontwikkelingen in het buitenland, samengevat als de What Works-beweging, in combinatie met ‘best practices’ van reclasseringswerkers, hebben geleid tot dit boek. De verbindende schakel tussen theorie en praktijk is het begrip ‘responsiviteit’: hoe kan de werker ervoor zorgen dat de cliënt open staat voor dat wat de reclassering kan aanbieden? Met als doel de kans op herhaling van strafbare feiten te voorkomen. Een methodiek ‘werken in gedwongen kader’, hoe grondig en gedetailleerd ook, kan alleen effectief zijn als ‘het werken’ werkelijk begrensd is door dit ‘gedwongen kader’. Elke methodische invulling verliest haar overtuigingskracht als de kaderstellende werking van de context ontbreekt. Helderheid hierover is het fundament van de methodiek.